Chciałbym podzielić się dobrymi wieściami. Po długim okresie przestoju, prace nad pierwszą wersją testową podręcznika ruszyły z początkiem obecnego roku i mają się ku końcowi. Pozostało jeszcze tylko rozpisanie kilku Uniwersalnych Zasad Specjalnych oraz ekwipunku do testowego kodeksu Space Marines! Mam nadzieję, że Wasze zainteresowanie projektem da się odmrozić, bo póki co jestem bardzo zadowolony z efektów mojej pracy.

Oj jak nudno. A dlaczego nudno? Bo właśnie trwa tura przeciwnika. Myśli, przestawia jednostki, rzuca kośćmi… Na dobrą sprawę mógłbym mu powiedzieć, żeby rzucał za mnie testy pancerza, a ja przez ten czas pójdę poczytać książkę.

Pojawiły się propozycje, by problem ten rozwiązać przez uzależnienie kolejności aktywacji jednostek od inicjatywy (tudzież innej cechy). Owszem, ma to swoje dobre strony – teraz działamy naprzemiennie, większe są szanse, że zwinna jednostka zdąży coś zrobić zanim zostanie rozstrzelana (najlepiej w pierwszej turze). (więcej…)

„Potyczaków” Ci u nas dostatek. Zabawę z grą typu „skirmish” zacząć łatwo i tanio, więc każdy niemal producent wkracza na rynek figurkowy tą właśnie drogą. Także Games Workshop, choć z samego początku tworzyło raczej pomoce do gier RPG, szybko przerzuciło się na tworzenie systemu potyczkowego. I powiem śmiało, że w przypadku Warhammera 40k na tym się zatrzymali. Owszem, dążenie do maksymalizacji zysków popycha ich do ciągłego powiększania „optymalnych” rozmiarów oddziałów, osiągając szczyty artyzmu w zagrywkach takich jak „wystaw dużo gauntów, bo w trakcie bitwy i tak będą zjadać się nawzajem”. Jest też Apokalipsa, gdzie gigantyczne chmary piechoty wystawia się bez zastanowienia. Problem polega na tym, że z wrodzoną sobie konserwatywnością, GW poprzestaje na zmianach zwiększających zyski i nie dopełnia ich zmianami zwiększającymi radość z gry. Skutek jest tego taki, że gramy obecnie w bardzo staroświecką grę potyczkową, tylko że na skalę bitewną. Rzućmy okiem na oferowany zestaw: (więcej…)

Prace nad Calibanem posuwają się do przodu, ale do zaraportowania nic ciekawego nie ma. Tymczasem w wolnej chwili przysiadłem trochę do kombinowania nad moją wersją truescale marines. Dla niewtajemniczonych – truescale to konwersja polegająca na nadawaniu modeli bardziej ludzkich proporcji – co jest niezwykle efektowne w przypadku modeli GW, których proporcję są zazwyczaj raczej KRASNOludzkie:

(więcej…)

Witam wszystkich na pierwszej dyskusji o konkretach w projekcie 40.000 Zmian. W związku z licznym odzewem potencjalnych ochotników, liczę dziś na wasze komentarze!

Jednym z moich ulubionych elementów Warhammera 40k jest obecność na polu bitwy dowódców armii – od zwykłych kapitanów po legendarnych bohaterów, najpotężniejszych wojowników w całej galaktyce. Ten element świata doskonale wpisuje się w założenia uniwersum w stylu skrajnego retro-future: niby to czterdzieste pierwsze milenium, ale tak naprawdę więcej w nim średniowiecza niż dalekiej przyszłości. Rozsądne zatem jest, że na średniowieczną modłę lord rusza na czele swojego wojska na pole bitwy. Dlaczego jednak na tym podobieństwa się kończą? Powodem dla którego taki scenariusz był w ogóle możliwy, była dostępność pancerzy niesamowicie drogich, ale zarazem niesamowicie odpornych na ówczesną broń. Wraz z rozpowszechnieniem broni palnej, które doprowadziło do zniknięcia z pola bitwy rycerzy w zbrojach płytowych, w walkach przestali brać udział również dowódcy. Skoro jednak próbujemy symulować wcześniejszy etap historii, nie godzi się, by np. pomazaniec Bogów Chaosu, przywódca Czarnych Krucjat imć Abaddon Grabieżca, nosił pancerz o 1 punkt różniący się od zwykłego CSM. (więcej…)

Kanały RSS dla bloga i komentarzy powinny już działać. Link znajduje się na dole paska bocznego po prawej stronie. Jeśli komuś NIE działają- bardzo proszę o informację w komentarzach do tego wpisu.

Witam was na uroczystej inauguracji projektu 40 Tysięcy Zmian. Jego celem jest opracowanie niezależnego zestawu zasad, oraz zmian w fabule i modelach do Warhammera 40k, które to zmiany miałyby na celu rozwiązanie licznych problemów, na jakie nieprzerwanie narzekają gracze w ten system. Jako że od zawsze lubię robić wszystko po swojemu, a ciągłe bezproduktywne jojczenie na forach i napomknienia o tym, że „może wreszcie ktoś by coś z tym zrobił” tyleż mnie bawią, co nużą – uznałem, że będzie to dla mnie przedsięwzięcie ciekawsze niż sama gra w Czterdziestkę. (więcej…)